• انسداد طبیعی انتهای ریشه ی دندان های دائمی 3-2 سال بعد ازرویش دندان به حفره ی دهان رخ می دهد.این بدان معنا است که تا آن زمان هنوز ریشه ی دندان ها کامل نشده است.
• دندان های بالغ دندان هایی هستند که قسمت انتهای ریشه ی آنها تکمیل شده است.
• دندانهای دائمی جوان: دندانهایی هستند که به تازگی رویش یافته و قسمت انتهای ریشه ی آنها هنوز کامل نشده است.
• عوامل متعددی می تواند سلامت عصبی و عروقی دندان را متأثر سازد، ولی دو حالت عمده ی زیان آور برای دندانهای دائمی جوان عبارتند از:

_ پوسیدگی های عمیق ( بیشتر در دندانهای آسیا بخصوص اولین آسیای دائمی)

_ آسیبهای ناشی از ضربه ( بیشتر در دندان های دائمی قدامی)

• در صورتیکه یک دندان دائمی جوان، دچار بازشدگی وسیع در اتاقک عصب شود، یا این باز شدگی به مدت طولانی باقی بماند.می توان بخش تاجی عصب را قطع و قسمت ریشه ای را با مواد مناسب پوشانده و تحت درمان قرار داد. هدف از این کار، حفظ حیات عصب ریشه، جهت ادامه روند تشکیل طبیعی انتهای ریشه می باشد.
• دندان های آسیای اول دائمی ( دندان 6 سالگی) که به تازگی رویش پیدا کرده اند، نیاز به توجه خاصی دارند. والدین اغلب از دائمی بودن این دندان ها آگاهی نداشته و از آنها غفلت کرده و به علت ایجاد پوسیدگی های وسیع، قبل از اینکه کودک هر گونه درد و ناراحتی را حس کند، و حتی قبل از اینکه دندان به طور کامل رویش پیدا کند، در معرض باز شدگی به اتاقک عصب قرار می گیرد. ذکر این نکته لازم است که درمان این دندان ها در یک یا چند جلسه درمانی باید انجام گیرد که به شرایط آن دندان خاص، بستگی دارد.