پیشگیری و کنترل پوسیدگی های دندانی در کودکان و نوجوانان “راهکار های عملی”
والدین گرامی
دندان های سالم و عاری از پوسیدگی ، علاوه بر ترسیم لبخندی زیبا ، می تواند به جویدن ، داشتن رژیم غذایی مناسب و تامین نظم دندانهای دائمی فرزندانمان کمک نماید
برای رسیدن به این هدف ، بایستی توجه داشته باشیم که پیشگیری و کنترل پوسیدگی نیازمند رعایت و انجام اعمالی است که غفلت از هر کدام می تواند منجر به شروع و پیشرفت پوسیدگی گردد . این اعمال عبارتند از :
1- رعایت کامل بهداشت دهان و دندان
2- استفاده از منابع فلوراید
3- انجام درمان های پیشگیرانه و ترمیمی در راستای کاهش یا حذف نواحی غیر قابل دسترسی و به حد اقل رساندن جمعیت میکروبهای پوسیدگی زا
4- کنترل رژیم حاوی مواد قندی
1- رعایت کامل بهداشت دهان و دندان
منظور از این کار ، برداشتن و کنترل پلاک دندانی می باشد . پلاک دندانی توده ای نرم و متراکم مشتق از بزاق و انواع باکتریها و محصولات آنها می باشد که حالت چسبنده ای داشته و در صورت عدم رعایت بهداشت دهان ، در سطح دندانها تجمع پیدا کرده و اغلب باعث شروع پوسیدگی و التهاب لثه می گردد .
استفاده از مسواک و نخ دندان از اجزاء اصلی کنترل پلاک به طریق مکانیکی می باشند . کنترل شیمیایی پلاک را منحصراً برای برخی از کودکان توصیه می کنند که از این گروه می توان به استفاده از دهان شویه های فلوراید و کلر هگزیدین اشاره کرد .
مالش و اصطکاک کلید برداشتن پلاک می باشد .
مسواک :
– مسواک های دستی بر اساس ضخامت موهای آن ( نرم – متوسط – زبر ) ، اندازه سر مسواک و ضخامت دسته برای هر فرد انتخاب می شوند .
در کودکان معمولا مسواک نرم ، بدلیل احتمال پائینِ آسیب به لثه و همچنین قدرت پاک کنندگی بالای آن در نواحی بین دندانی ، ترجیح داده می شود .همچنین استفاده از مسواکهای با سرِ کوچکتر و دسته کلفت تر از مسواک بزرگسالان ، مناسب ترین است .
– مسواک های برقی به خاطر حرکتی که در سر مسواک ایجاد می شود در برداشتن پلاک دندانی خصوصا در کودکان و بیمارانی که مهارت کافی دست ، در بکار بردن صحیح مسواک دستی ندارند ، کمک کننده است .
روش مسواک زدن
روش های مختلفی برای مسواک زدن وجود دارد که دو روش متداول و مناسب برای کودکان را شرح می دهیم :
1) روش چرخشی : در این روش سرِ مسواک بر روی لثه تکیه داده می شود و موهای مسواک به سمت ریشه قرار می گیرد . در حالیکه کناره موها لثه را لمس می کند ، فشار طرفی ایجاد و همزمان سرِ مسواک به سمت سطح جونده حرکت داده می شود .
2) روش مالشی افقی : در این روش مسواک به صورت افقی بر روی سطح بیرونی یا زبانی دندانها گذاشته می شود و با یک حرکت مالشی ، به عقب و جلو حرکت داده می شود .
صرف نظر از سنّ کودک و یا اینکه مسواک زدن توسط والدین انجام شود ، روش مالشی افقی بخوبی پلاک را بر می دارد . بنابراین در اغلب شرایط برای مسواک زدن دندانهای کودکان توصیه می شود .
در تمامی روش های مسواک زدن ، بایستی سه سطح بیرونی ، زبانی و جونده دندانها مسواک زده شود . ضمنا طرز قرار گیری سرِ مسواک در سطوح زبانیِ دندانهای قدامی و دیواره ی پُشتیِ آخرین دندانها بگونه ای است که از نوک آن برای تمیز کردن این نواحی استفاده می شود . مسواک زدن زمانی کامل می شود که همه سطوح دندانی قابل دسترسی ، تمیز گردد .
به محض رویش دندانها در حدود شش ماهگی ، بایستی والدین نسبت به تمیز کردن آنها اقدام نمایند . این کار را می توان با استفاده از پارچه ای نرم و مرطوب که بدور انگشتان پیچیده می شود ، انجام داد .
مقدار خمیر دندان مصرفی بایستی کم باشد ( به اندازه ی نخود ) چرا که میزان کف اضافی ، کودک را آزرده می سازد و از آنجائیکه مسواک زدن یک روش مکانیکی در کنترل پلاک می باشد ، خمیر دندان به میزان زیاد ، تاثیری در این کار نخواهد داشت .
استفاده از خمیر دندان حاوی فلوراید را زمانی توصیه می نمائیم که کودک توانایی خارج کردن آب دهان خود را بدست آورده باشد . ( حدود 3 سالگی )
استفاده از نخ دندان :
وظیفه اصلی نخ دندان ، تمیز کردن سطوحی از دندانهاست که به هم تکیه داشته و مسواک توانایی تمیز کردن آنها را ندارد و از دسترس خودشویی بزاق خارج است .
برای نخ دندان کشیدن ، می توان مقدار مناسبی از نخ دندان را اختیار نموده و با پیچیدن به دور انگشتان میانی هر دو دست و هدایت آن توسط انگشت شصت و سبابه به بین دندانها ، عمل تمیز کردن را انجام داد .
نخ دندان های کمان دار ، مشکل ورود انگشتان به داخل دهان را حذف می نماید و کنترل بیشتری بر روی حرکات نخ وجود دارد . همچنین کاربرد آن در دندانهای انتهایی راحت تر است. به هرحال روش نخ دندان کشیدن در هر دو مورد یکسان بوده و بایستی نخ با حرکت ارّه ای از نقطه تماس بین دو دندان عبور نماید . سپس نخ به یکی از دیواره ها تماس داده شده و به سمت طوق لثه هدایت می گردد . این کار تا حدّی ادامه می یابد که لثه سفید گردد ولی کودک احساس درد نکند . متعاقباً آنرا تا زیر نقطه تماسِ دو دندان حرکت می دهیم ( محدوده حرکت نخ از نقطه ی سفید شدگی تا زیر نقطه تماس می باشد ) این عمل را چند بار تکرار می کنیم .
اکنون نوبت به دیواره بعدی می رسد که با همین روش تمیز می گردد .
معمولاً کودکان مهارت استفاده از نخ دندان را بین 12-9 سالگی بدست می آورند .
مسواک زدن و نخ دندان کشیدن شبها قبل از خواب الزامی است .
استفاده از نخ دندان در طول روز الزامی نیست ولی مسواک زدن بعد از صرف وعده های اصلی غذایی و نیز بعد از خوردن میان وعده های شیرین و چسبنده ، ایده آل ترین حالت می باشد . از آنجائیکه اغلب این روش امکان پذیر نمی باشد ، یک روش بینابینی توصیه می شود که در آن ، کودک شستشوی دقیق دندانها ( مسواک و نخ دندان ) قبل از خواب و مسواک زدن در ابتدای هر روز را انجام دهد . ضمناً در طول روز ، بعد از خوردن میان وعده ها ، دهان خود را با غرغره کردن آب تمیز نماید .
کاربردی ترین روش کنترل پلاک ، برداشتن آن توسط روش های مکانیکی و تکمیل کار توسط عوامل شیمیایی است
2- استفاده از منابع فلوراید
منابع فلوراید خوراکی یا موضعی هستند که می توان به فلوراید موجود در آب آشامیدنی ، خمیردندان ها ، دهان شویه های روزانه و هفتگی و همچنین فلورایدتراپی مطبی اشاره کرد .
استفاده از منابع مختلف فلوراید باعث استحکام و مقاومت دندانها شده و از ایجاد و پیشرفت پوسیدگی در آنها جلوگیری می نماید . .
استفاده مکرر از فلوراید ؛ خصوصا اگر از منابع مختلف باشد ، اهمیت زیادی در کنترل و جلوگیری از پوسیدگی دندانی در کودکان و نوجوانان دارد .
مینای دندانهایی که به میزان کافی در معرض فلوراید قرار می گیرند ، مقاومت بیشتری در برابر پوسیدگی دارد .
فلوراید های موضعی در مطب معمولا به صورت ژل یا وارنیش هستند که دندانپزشک آنها را پس از ایزوله کردن از بزاق ، بر روی دندانها قرار می دهد . برای جلوگیری از بلع فلوراید اضافی ، از ساکشن قوی استفاده می شود . پس از اتمام کار ، جهت جذب حداکثر فلوراید ، از کودک خواسته می شود که به مدت نیم ساعت از شستن دهان و خوردن و آشامیدن خودداری نماید . معمولاً فلورایدتراپی هر 6 ماه یکبار انجام می شود که همزمان با معاینات دوره ای کودکان می باشد .
دهان شویه های فلوراید جزء محصولات کنترلِ شیمیاییِ پلاک هستند که در برخی کودکان در کنار استفاده از مسواک و نخ دندان توصیه می شود . این دهان شویه ها به صورت روزانه و هفتگی موجود می باشند و بعلّت احتمال بلع فلوراید اضافی ، در کودکان زیر 6 سال تجویز نمی شوند
3- انجام درمان های پیشگیرانه و ترمیمی در راستای کاهش یا حذف نواحی غیر قابل دسترسی و به حد اقل رساندن جمعیت میکروبهای پوسیدگی زا
ترمیم مناسب دندانها در برنامه ی کنترل پوسیدگی از اهمیت زیادی برخوردار است . برداشتن پوسیدگی و ترمیم دندان ها ، باعث کاهش میکروبهای داخل دهان شده و با ایجاد سطح جونده ی مناسب ، عمل جویدن را تسهیل می نماید .
دندانهای آسیاب معمولاً شیارها و حفراتی دارند که بعلت عمیق بودن ، دسترسی کامل برای تمیز کردن آنها وجود ندارد . در صورتیکه این شیار ها و حفرات دچار پوسیدگی نشده باشند ، می توان با استفاده از مواد ترمیمی همرنگ دندان ، عمق آنها را کاهش داده و مهر و موم نمود ( فیشورسیلانت یا شیارپوش ) بدین ترتیب در این نواحی ، گیر مواد غذایی و فعالیت میکروبی حذف خواهد شد.
باقی گذاشتن دندانهایی که پوسیدگی وسیع داشته و تاج آنها قابل ترمیم نمی باشد ، عاقلانه نیست . چون علاوه بر اینکه در داخل دهان بعنوان کانون میکروبی عمل می کنند ، غذا خوردن در آن ناحیه را نیز دچار مشکل می نمایند .
شیر خوردن با شیشه به مدت طولانی باعث شروع پوسیدگی در نوزاد می شود . اغلب والدین اطلاع کافی از زمان مناسب برای از شیر گرفتن کودک و نیز شروع رعایت بهداشت دهان و دندان ، ندارند . بهمین دلیل توصیه می شود که اولین معاینه دندانپزشکی بین 12-6 ماهگی باشد تا قبل از ایجاد پوسیدگی ، راهنمایی های لازم را از دندانپزشک دریافت نمایند .
پیشنهاد می شود که از یک سالگی شیر دادن با شیشه را متوقف نموده و از فنجان برای این کار استفاده گردد . البته با توجه به فواید زیاد شیر مادر ، حذف و قطع آنرا توصیه نمی کنیم بلکه رعایت بهداشت را متعاقب مصرف آن آموزش می دهیم ( بطور مثال تمیز کردن دندانهای نوزاد توسط پارچه ای نرم و مرطوب ، بعد از خوردن شیر مادر و یا خوراندن مقداری آب متعاقب آن )
4- کنترل رژیم حاوی مواد قندی
قند موجود در مواد غذایی توسط میکروبهای پوسیدگی زا در دهان ، تخمیر می شود و اسیدِ حاصل از آن ، بر روی مینای دندان اثر گذاشته و آنرا تخریب می نماید .
مدت زمان اسیدی ماندن محیط دهان ، بستگی به ماندگاری آن ماده غذایی در دهان دارد . مثلاً مایعاتی مثل شیر و آبمیوه ، چون به سرعت توسط بزاق شسته می شوند ، حدود 20 دقیقه محیط دهان را اسیدی نگه می دارند . ولی در مورد مواد غذایی حاوی قند که غلیظ و چسبنده می باشند این زمان می تواند به 1 ساعت افزایش یابد .
شستن دهان و مسواک زدن بعد از صرف مواد غذایی حاوی قند ، باعث حذف حالت اسیدی شده و نواحی آسیب دیده دندان توسط مواد معدنی بزاق بازسازی خواهد شد . در علم دندانپزشکی ، تعداد دفعات مصرف مواد قندی از لحاظ پوسیدگی زایی ، اهمیت بیشتری نسبت به مقدار آنها دارد . بطور مثال مسواک نزدن پس از مصرف مقادیر زیاد مواد قندی در یک وعده ، زمان معیّنی دهان را اسیدی نگه می دارد ( مثلاً 1 ساعت ) در حالیکه اگر کودک ، به فرض هر نیم ساعت از مواد قندی ؛ حتی به مقدار کم استفاده نماید ، زمانهایِ اسیدی بودن همپوشانی کرده و ساعات بیشتری از روز دهان اسیدی باقی می ماند . در صورت تکرار این عمل در روز های متوالی ، مواد معدنی بزاق قادر به جبران این تخریب نخواهد بود و به تدریج پوسیدگی دندانی شکل خواهد گرفت.
برخی مواد غذایی محیط دهان را قلیایی نموده و مانع تخریب مینا و ایجاد پوسیدگی می شوند . در این میان می توان به مواد غذایی مثل پنیر ، مغزها و دانه های روغنی اشاره کرد.
از آنجائیکه در مهدکودک ، پیش دبستان و دبستان ، فرزندانمان قادر به مسواک زدن مناسب نمی باشند ، منطقی به نظر می رسد که تغذیه در نظر گرفته شده برای آنها شامل موادی باشد که پوسیدگی زایی حد اقل داشته باشند . بطور مثال می توان به جای انواع کیک ها و مواد غذایی شیرین شده ، از لقمه نان و پنیر به همراه گردو و انواع مغزها استفاده کرد . خوردن سیب و هویج که باعث برداشته شدن تکه های بزرگ مواد غذایی از روی دندانها می شود ، می تواند کمک کننده باشد .
این روش باعث می شود که سهم بیشتری در ارتقاءِ سطح بهداشت دهان و دندان کودکانمان داشته باشیم و شاید سایر والدین نیز ترغیب شده و در نهایت فرزندانی با حداقل پوسیدگی و حتّی عاری از پوسیدگی داشته باشیم .
به امید آن روز
دکتر محمد ظفرآسوده
متخصص دندانپزشکی کودکان و نوجوانان